هدف و ماهیت
دریچه ای است کوچک که در آن کره ای سه لایه به قطر حدود 5/2 سانتی متر قرار دارد. کره ای که با همه کوچکی می تواند دنیایی به وسعت بیکران را مشاهده کند و عامل اصلی مهمترین حس انسان یعنی حس بینایی باشد. حسی که به ما فرصت می دهد روزانه هزاران چیز را بدون دشواری شناسایی کنیم حتی اگر تصویر هر یک از آنها فقط در مدت کوتاهی یعنی کسری از ثانیه در برابر چشمان ما قرار گیرد.
علم بیناییسنجی با دو شاخه اصلی چشم پزشكی و بینایی سنجی (اپتومتری) وظیفه حفظ و نگهداری سلامت و بهداشت این حس ظریف و مهم را بر عهده دارد. ما در اینجا شاخه ناشناختهتر این علم یعنی علم بینایی سنجی را كه در رشته دانشگاهی بیناییسنجی تدریس میشود، معرفی میكنیم.
بینایی سنجی ، علم مراقبتهای بینایی است و كارشناسان این رشته به عنوان مراقبین اولیه بهداشت چشم ، مسؤولیت حفظ و سلامت بینایی را بر عهده دارند.
سازمان بهداشت جهانی علم بیناییسنجی را مراقبت اولیه از بینایی میداند . به این معنا كه یك بیمار چشم در آغاز باید توسط یك بیناییسنج (اپتومتریست) معاینه شود تا اگر دچار عیوب انكساری، اختلالات دید و دو چشمی، انحرافات عضلانی آشكار و غیر آشكار ، تنبلی چشم، فیكساسیونهای غیر مركزی و مواردی از این قبیل بود توسط متخصص بیناییسنجی معاینه گردد و در غیر این صورت به پزشك متخصص ارجاع داده شود.
وظیفه اصلی رشتهعلوم آزمایشگاهی شناخت علل ایجاد بیماریهای مختلف و عوامل ایجاد كننده آنهامیباشد. ابزاری كه در تشخیص و درمان بیماریهای مختلف بكار میرود تحت عنوانپاراكلینیك میباشد كه میتوان به رشتههایی از قبیل رادیولوژی، رشتههای توان بخشیو پرستاری اشاره كرد. در این رشته میتوان به نكته مهمّی اشاره كردو آن آزمایشگاههای مجهز است كه طی سالهای اخیر توسط بخش دولتی و خصوصی گسترشیافته و زمینه مناسبی را برای اشتغال در این رشته فراهم نموده در حال حاضر این رشتهدر دو مقطع كاردانی و كارشناسی ناپیوسته در اغلب دانشگاههای علوم پزشكی كشور دانشجومیپذیرد.
در پایان قابل ذكر است كه این رشته به دلیل نیاز به امكانات ووسائل، یكی از رشتههای پرهزینه است. البته در دانشگاه های علوم پزشكی كشور، اغلبوسائل و امكانات در اختیار دانشجویان قرار میگیرد.
از آنجا كه مهمترین محلاشتغال فارغالتحصیلان این رشته، آزمایشگاههای تشخیص طبی است، به معرفی بخشهایمختلف یك آزمایشگاه تشخیص طبی پرداخته میشود.
1) كمك به تامین بهداشت و درمان دردهای مردم را وسیلهای برای رضای خدا و تقرب به او بداند.
2) با فرهنگ اسلامی و نظام جمهوری اسلامی آشنا باشد و خود را ملزم به رعایت قوانین و مقررات حاكم به جامعه پزشکی بداند.
3) از شناخت مسائل عمده بهداشت و درمان و نظام ارائه خدمات بهداشتی و درمانی كشور به قدر كافی برخوردار و از مسؤولیتها و وظایف خود در این نظام آگاه باشد.
4) قابلیت علمی و عملی كافی در تشخیص بیماریها و ارجاع بیماران به سطوح بالاتر بهداشتی و درمانی كشور و شركت در برنامههای پیشگیری و بهداشت عمومی را دارا باشد.
5) قادر به استفاده از آخرین منابع علمی و بهرهگیری از اطلاعات جدید كار خود باشد.